بررسی تأثیر برنامه مراقبتی خاص در زمینه فعالیت و استراحت بر میزان اضطراب و کیفیت زندگی بیماران تحت جراحی شکمی

مقدمه: جراحی های شکمی همانند سایر جراحی ها با اضطراب همراه است و به دلیل آسیب جسمی ، فقدان عملکرد بدنی و تغییر در بهداشت فردی مشکلات متعددی را در ابعاد مختلف کیفیت زندگی باعث می شود. لذا این مطالعه با هدف بررسی تأثیر برنامه مراقبتی خاص روی اضطراب و کیفیت زندگی بیماران دارای جراحی شکمی انجام گرفته است. روش کار: این پژوهش یک مطالعه نیمه تجربی است که در طی پژوهش 70 بیمار دارای جراحی شکمی در بیمارستان امام رضا(ع) شهر کرمانشاه به روش مبتنی بر هدف انتخاب و نمونه ها به صورت تخصیص تصادفی به دو گروه کنترل و آزمون تقسیم شدند. ابزارهای جمع آوری اطلاعات شامل پرسشنامه دموگرافیک، اضطراب اسپیل برگر، کیفیت زندگی کوتاه مدت پس از جراحی و چک لیست اجرای فعالیت ها بود. در گروه آزمون برنامه مراقبتی خاص بر اساس فرآیند پرستاری به صورت آموزش در دو جلسه و انجام فعالیت ها و پیگیری اجرای برنامه به مدت 15 روز اجرا شد و برای گروه کنترل مداخله ای صورت نگرفت. یافته ها: آزمون تی مستقل نشان داد کیفیت زندگی در مرحله بعد از جراحی بین دو گروه کنترل و آزمون تفاوت معنی داری ندارد ولی در مرحله 15 روز بعد از جراحی معنی دار بود. با استفاده از آزمون آماری آنالیز واریانس با اندازه های مکرر بین دو گروه کنترل و آزمون، تفاوت اضطراب در دو مرحله قبل و بعد از عمل معنی دار بود (001/0 p=) ولی در مرحله پذیرش بین دو گروه از نظر اضطراب تفاوت معنی داری یافت نشد (92/0 p=). نتیجه گیری: با توجه به اینکه اجرای برنامه مراقبتی خاص در زمینه فعالیت و استراحت باعث کاهش اضطراب و افزایش کیفیت زندگی بیماران دارای جراحی شکمی می شود لذا به پرستاران توصیه می گردد در مراقبت از بیماران از این برنامه استفاده نمایند.